Jung između Istoka i Zapada

Iako je reč o tekstovima pisanim nezavisno jedan od drugog, sabrani na jednom mestu oni deluju kao poglavlja iscela pisane monografije i daju celovit duhovni portret Karla Gustava Junga, onako kako ga vidi Vladeta Jerotić. S obzirom na postavljeni cilj i primenjeni postupak, Jerotićevi tesktovi o Jungu mogu se podeliti u dve grupe. Prvu čine oni gde je autor u ulozi zahvalnog i ubeđenog sledbenika, koji nastoji da našoj sredini predstavi i približi delo velikog mislioca, i da ga odbrani od kritike protivnika. Tako Jerotić o Jungovim shvatanjima Istoka, parapsihologije, sinhroniciteta i alhemije piše kao neko na koga su ta shvatanja ostavila snažan utisak ko ih prihvata kao svoja prikazuje nadahnuto, zastupajući i preuzimajući Jungovo gledište. Drugu grupu sačinjavaju tekstovi u kojima Jerotić primenjuje Jungovo učenje u tumačenju nekih tema kojima se sam Jung nije neposredno bavio. U takve teme spadaju pravoslavlje, Jungov odnos prema zapadnom hrišćanstvu i uloga Junogvih ideja u međusobnom razumevanju hrišćanskog Istoka i hrišćanskog Zapada. Polazeći od originalne teze da Jungova analitička psihologija i pravoslavlje počivaju na zajedničkim temeljima, Jerotić Jungu dodeljuje ulogu zbližitelje ova dva hrišćanska sveta.