Klasični njemački idealizam

Njemačkim idealizmom se označava period njemačke filozofije od Kanta do Hegela, te kasnijih djela Šelinga. (Schelling) Tačnije, period od pojavljivanja Kantove Kritike čistog razuma (1781) do Hegelove smrti (1831). Njemački idealizam se često naziva vrhuncem njemačke filozofije, te se, u pogledu njegovog filozofsko-istorijskog značenja, poredi sa klasičnom grčkom filozofijom .Poznat je i pod nazivom Klasična njemačka filozofija. Njemački idealizam je u smjeni 18-og i 19-og vijeka bio u Njemačkoj preovlađujuća filozofska struja, koja je sebi postavila zadatak, da kroz jedan filozofski sistem koji bi obuhvatao različite filozofske discipline (teorija spoznaje,logika, filozofija prirode, etika, nauka o državi i metafizika) spozna, naučno iscrpi i predstavi cjelinu (das Ganze) svijeta.