Inezin instinkt

Remek-djelo velikoga meksičkog pisca, višestrukog kandidata za Nobeiovu nagradu, “Inezin instinkt” je kompleksan roman koji propituje smisao ljubavi, čovjekove osamljenosti; on je prožet postmodemistiokom intertekstualnošću i posebno istražuje odnos glazbe i riječi. Ubrzo nakon objavljivanja 2001. godine kritika je “Inezin instinkt” proglasila jednim od najboljih ikad napisanih fantastičkih romana. Pisan osebujnim stilom, iznimno zanimljive narativne konstrukcije, roman se zasniva na prepletanju dvaju paralelnih sižejnih tokova: jedan je pripovijedan iz vizure suvremenosti kao pripovijest o ljubavi dirigenta Gabriela i operne pjevačice Inez (njihova ljubavna mimoilaženja iscrtana su na fonu Berliozova “La Damnation de Faust”), drugi je pak pripovijedan iz prahistorijske vizure kao susret muškarca i žene u „praskozorju čovječanstva. Likovi iz jedne priče prelaze u drugu što stvara pesimističnu sliku evolucije čovječanstva koje za sobom vuče teško nasljeđe ne uspijevajući naći trajna rješenja.